Nur topu gibi bir sektörümüz var artık. Adını taziyecilik koyduk. Taziye evi kirasıyla, çayıyla , kahvesiyle,suyu ve yemeği ile bildiğimiz ölüm şimdinin rant mevzusu oldu.
Ölüm acı da güneydoğu da daha bir acı . Taziye evi dediğimiz ağlama duvarları 2000 liradan başlıyor , ortalama bardak su 500 lira, yemekmiş, kahveymiş saymıyorum bile.
Belediyenin sunması gereken hizmetleri vatandaşa satan zihniyet insanı acılıyken de bırakmıyor . Çünkü biliyorlar ki cebinde var ya da yok ölüm dinlemiyor .
İnsanın acısını pazar olarak gören zihniyetten , milleti kim kurtaracak tam bir muamma. Gerçi doğruya kavuşan yol belli de doğru düşünen zihin, vicdan nerede işte onu hak getire..