İşin aslı her insan her daim yalnızdır.
 
Arkadaşlarla sohbet ettikten sonra evde tek başımıza kaldığımızda                        problemlerimizle yine baş başayız.
 
Tabii yalnızlık bir tercih olduğunda işin özü değişiyor.
 
Kendi başımıza olduğumuzda mutlu olamıyorsak, başka insanlarla da mutlu olamayız.

Tıpkı insanın kendini sevmeden başkasını gerçekten sevemeyeceği gibi.
 
Her şey insanın kendi içinde başlar.
 
Bir ağacın altındaki banka oturduğumuzda çeşitli insanlar, gelirler ve giderler ama sahip olduğumuz tek kişi yine sadece kendimizizdir.
 
Kimse, kendimizi sevebileceğimiz kadar bizi sevemez.
 
Kimse, kendimizi önemseyebileceğimiz kadar bizi önemseyemez.
 
İşte bu nedenlerden ötürü kendi iç dünyamızda her daim yalnızız.
 
Her zaman ne kadar yalnız olsak ta sosyalliğe de muhtacız ancak yalnızlıkta esastır.