İnsanın, insana karşı insanlığı yeterlidir.
 
Birbirimiz için sadece sosyalleşmekten ibaretiz aslında.
 
Her insan, hayatımızda geçicidir.
 
Ama içimizde bir köşe kalıyor her insana.
 
İletişim, sadece kulak ve dilden ibaret değildir.
 
Birbirimizle iletişim kurarken birbirimizin bilinçaltıyla ayrıca bir iletişim halindeyizdir.
 
Bu sebeple herkes birbirine bir miras bırakır.
 
Bu bir hayat dersi de olabilir bir bağımlılıkta kimi zaman da sadece duygular kalır.
 
Huyumuza da yansıyabilir bu; ilmek ilmek ruhumuza işlenmişte olabilir her insan.
 
Tanıştığımız her insanın izlerini taşırız.
 
Baktığında insana
bağlanır gözler birbirine, öyle bir bağlanır ki insanlar birbirlerinin ruhlarını görür.
 
Bilmek yüktür her insan yüküyle gelir.
 
Bilmeden de olmaz ama tanıştığın insanların bildiklerini bilmediğinde bildiklerinle mesut, bilmediklerine de şükredebilirsin.
 
Bazen bilmemekte güzeldir.
 
Her oturup kalktığınla bilgi alırsın, gözler aynıdır ama herkes aynı tabloyu görmez.
 
Farklı bir bakış bırakırız birbirimize.
 
Tanıdığımız her insanın içinde yaşamaya devam ederiz.